හෙටත් සඳ පායාවි
මගේ ගෙපැලට උඩින්
සඳ එලියෙ මා එක්ක
තනිවෙන්න ඔබ කොහිද
තරු වියන අහසට ඇවිත්
සරසවන මේ රැය පුරා
ඔබ යලිත් එනතුරා මම
තරු ගනිමි මිදුලට වෙලා
ඈත තනි තරුවක් වගේ
පාලු අහසේ තනිවෙලා
හුදෙකලාවටම පෙම් බඳින්නෙමි
ඔබ නොමැති මේ රැය පුරා
ඔබේ රුව කෑ ගසා ඉල්ලන
අඳුරු රෑ හද ඉකිගසා
මතක සිඹිමින් සනසවන්නෙමි
මගේ හද කාටත් හොරා
සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ
කිරිල්ලියක් සේ
මගේ ලොවින් ඉගිලුනු නුඹ
පියාඹනු මැන
නුඹේ විජිතයට
ආපසු හැරී නොබලාම
හිත රිදවන
කටුක මතකයන්
බර වැඩිය තටුවලට
ඒ මතකය තබා යනු මැනවි
මා සමගම
නිල් අහස පුරාවට
නිසංසලේ සැරිසරන්න
ආකාසේ පියඹන විට
සුළං කෝඩ බාධක මැද
බොඳ කරමින් පෙනෙනා ඉම
මතුවන කඳුළැලි හෙමිහිට
එවනු මැනවි මා අසලට
ඒ පමණක් ඇති
නිතරම ගිනිදැල් ඇවිලෙන
මගෙ හදවත නිවාලන්න
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
සඳ දියේ හැපී
පෙනකැටි බිඳේ
සිතුවිලි මගේ
දැහැනින් බිඳේ
තරු කුමරියේ
ඔබ වෙත ඇදේ
පිනි බිඳු වැටී
සිහිලස දැනී
ඔබගෙන් ලැබූ
සෙනෙහස මැවේ
වෙරලෙහි ගැටී රල
සිතුවම් අඳී
සිහිනෙන් වගේ
ඔබෙ රුව ඇඳේ
පිපි මල් වැලේ
සුවඳින් ඔබේ
සුලඟින් මගේ
හද කිති කැවේ
කෙහෙරැලි ඔබේ
මුහුනත මගේ
දඟ කල සැටි
අද මෙන් දැනේ
මතකය ඔබේ
දැවටී සිතේ
කඳුලින් මගේ
දෙනයන තෙමේ
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
මා යන මග පිලිගන්නට මෙන්
ඇහැල ගසේ මල් බිමට වැටීමෙන්
කහ පැහැ ඇතිරිලි මගට එලමින්
මගෙහි සෑදි ඇත පයට පාවඩ වියන්
වෙනදාට මෙහි ඇසෙන කුරුලු ගී හඬ කොහිද
මලින් මලට පැන ගිය බඹරුන් තනිවීද
මා නැවත මේ පාරෙ නොඑන බව දැනුනාද
ඒ දුකින් නුඹලගේ පුංචි හොට ගොලු වීද
හිරුත් මලානිකව බලා හිඳී හිස් අහසේ
කළු වලාකුලුවලින් ඝනදුර පැතිරෙයි පෙදෙසේ
දසතින් හමා එන සුලං කුමරු රහසේ
දැවටෙන්න එන් නැද්ද මා සමග පෙරසේ
වෙනදාට සුපිපී අරලිය මල් හිනා වෙන
ඇයිද අද දුකින් මෙන් පරව බිම බලාගෙන
පෙරදාක දියට පැන කුඩ මසෙකු අල්ලන
පිලිහුඩුවෝ සිටී අද තපස් රැකගෙන
ගං දියට තුරුල් වී දිය සිඹින කුඹූක් අතු
ඇයි එසේ නොකරනු ඇසුනාද මගේ තතු
ගුරු පාරෙ විහිදුනු විසල් නුග ගස් ඇතු
නිසොල්මන්ව බලා හිඳී හකුලාගෙන අතු
අදින් පසු ගුරු පාරෙ මා නැවත නොඑනු ඇත
කුරුළු කුමරුනි ඔබව මතු හමු නොවන ඇත
අවසාන වතාවට සතුටු කර මා සිත
ඉතින් අවසරයි ගයනු මැන කුරුළු ගීත
සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ