සිහිනය

කුමරී 

නිසොල්මනේ

සැතපෙයි නිදි යහන මත

දකිමින් සුබ සිහින

හෙට දවස පිලිබඳව

මුව මඩල මත වැටුනු

අවුල් වූ කෙහෙරැලි 

අතරින් මතුවේය

සිහින දකින කල

සිහින් සිනහවක්

උදෑසන පිබිදෙන

මලක් සේ සුන්දර

සැඩ සුළං හැමූ

බියකරු රාත්‍රිය 

දෙකම්මුල් පෙති මත

අතුල

කඳුළු බිඳු

පිස දමයි සිහිනෙන්ම

සිහිනය නිම වී

සැබෑ ලොවට පැමිනි කල

ඈ

නිදි ගැහැට හැර

විමසයි දුක්බරව

“සැබෑ ලොව සිහිනයට කෙතරම් සතුරුද?”

සැබෑ ලොව කෙතරම්

කටුක වූවද

සුන්දර හෙට දිනක් ගැන 

සිහිනය බිඳ නොහෙලනු මැන

සිහිනය මිහිරි වන්නේ

එය සැබැවන තරමටම 

නොවෙද

එන්න 

අපි ඇවිද යමු

අතින් අත නොහැරම

රළු බොරලු ඇතිරුනු 

කටුක

ජීවිත මාවතේ

සිහින සපුරාගන්නට

පහසු නැත එය 

නමුත් 

අප තනා ගත යුතුය

සිහින සපිරෙන ලොවක්

~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

වසන්තය ආයෙමත් ඇවිදින්

වසන්තය ආයෙමත් ඇවිදින්

නුහුරු සුවඳක් අරන්

ගිලිහුනු මල් පොකුර

නටු අගට පලඳන්න

වසන්තය ආයෙමත් ඇවිදින්

වසත් සඳ විලසින් ඔබේ වත පායලා

මගේ සිත ඇහැරවයි පෙම් මල් පුබුදුවා

බඹර ගුම් නද අරන් ඔබ ආ නිසා  

තුරු අගට ඵල වැල නැගෙන

වසන්තය ආයෙමත් ඇවිදින්

ඉරි තැලුනු හදවතේ රිදුනු තැන් සිසාරා

ගඟක් සේ ඔබ ගලයි ප්‍රේමයෙන් සනසවා

සෙනෙහසේ වැහි බිඳු අරන් ඔබ ආ නිසා

සිනා මල් මුවගට නැගෙන

වසන්තය ආයෙමත් ඇවිදින්

                                   සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ

අකාලයේ මියැදුනු සඳ

2016 ලංකාවේ උතුරු ප්‍රදේශයේ සිදු කල පොලිස් වෙඩි තැබීමකින් මිය ගිය තරුනයින් දෙදෙනෙක් සහ එම සිද්ධිය යට ගැසීමට දැන් ඇමරිකාවේ මෙන්ම ලංකාවේ ආන්ඩුව ගෙන ගිය ක්‍රියා කලාපය පිලිබඳව ලියැවුනු කවියකි.

අහෝ බලව් වෙඩි උන්ඩයේ        මදහසින

දපා වැටී උඩු බැල්ලෙන් බිම         සිඹින

රත් පැහැ සයනයේ යලි නොඑනට  නිදන

මිනිසෙක් සිටී මරුවා තුරුලට     රැගෙන

අම්මා තාත්තා අඬ අඬ බිම       හැපෙති

රැස්ව සිටියවුන් කසු කුසු හඬ      නගති

පුවත ඇසුනු අය තැන තැන සැරි   සරති

සිද්ධිය ඇසින් දුටු සඳ තරු ගොලුව යති

ත්‍රස්තවාදියෙකු යැයි හංවඩු       ගැසුවේය

මල් පැන් පොදක් තොල ගෑවයි දොස් කීය

සැබෑ වැරදිකරුවන් අත්              සේදීය

වසන්තයේ සඳ අඳුරට                බිලිවීය

ගතවූ දිනේ රෑ සඳ පානේ       සිටිය

ඔහු යන්නට වීය බලමින්        පුරය

කාකි ඇඳුම එසවූ බටයෙන් නැගුන

චීන පටස් හඬකින් ඔහු විය නිසල

මූසල රැය පුරා නගරයෙ සැරි       සැරුව

ගොදුරට ලොබින් ඉව අල්ලාගෙන ඇදුන

අවසන් හුස්ම ගෙන ඔහුගේ          සරන

සුලඟ කියනු මැන සිදුවූ දෙය        සැමට

                   සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ

සඳ තරු නැගිට එනු මුනිවත       රකින

අළුයම නැගෙන හිරු සේ දුරු කර අඳුර

අකලට මිලින වූ කුසුමේ               අරුම

කියා යනු මැනවි හඬගා මුලු    ලොවට

නපුරුම සඳවතිය

 නපුරුම සඳවතිය

සඳ කුමරී නිසංසලේ ගගනේ සැරි සරන්නී

දුහුල් වලා සළු පොරවා එබී          බලන්නී

සිනා කැළුම් සිත රඳවා නෙත     රවටන්නී

අළුයම කඳුලක් දල්වා සැඟවී           යන්නී

නින්ද නෙතු අගට පියඹා       නොඑන

දිනෙක ඇවිත් හදවත රහසේ    සිඹින

දෙනෙත් පෙලා රෑ තුන්‍ යම හිත දවන

නපුරුම සඳවතිය කිසිදා හිමි නොවන

ගව් ගනන් දුරින් ඈතට වී              සිටින

මිරිඟුවක් ලෙසින් මා හද ලඟ        ලගින

මගෙ හද විමානෙ කඳුලින් මල්    පිපෙන

පිපෙන්න සඳවත මල් පොකුරක් ලෙසින

   ~ සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

සොරාගත් සිහිනය

මගෙන් සොරාගත් සිහිනය සඳ කුමරා හැංගී                 සිට

සෙමෙන් සෙමෙන් තුරුළු කරයි මගෙ කුමරිගෙ මුව මඬලට

වලාකුලින් පෙරා එවයි සඳ රැස් බිඳු දෙතොල්               අගට

දෙන්න නැවත සඳ කුමරුනි මගෙ සිහිනයෙ අයිතිය      මට

ඈත දිලෙන තරුවැල් පෙල නෙත නොපියා       හිඳිමින්

බලා සිටී ඇගේ දෑස නිසොල්මන්ව උමතු             සිතින්

නොරැඳී රෑ ආකාසේ ගිමන් නිවනා                    විලසින්

දෙන්න නැවත මගෙ සිහිනය මට විඳිනට පුරුදු ලෙසින්

පිනි බිඳු එකින් එක ඇගෙ කම්මුල් මතට වැදී

මල් පෙති මත රැඳුනු මොලකැටි සුවය     විඳී

සොරාගත් සිහිනයේ සුව විඳිනා විටදි     රැඳී

ඉරිසියාවෙන් පිරෙයි මා හද රිදුම්             දිදී

සරාගී නුවන් මා වෙත                   විහිදාම

රත් ලවන් විවර කොට සවනට කොඳුරාම

මා හද තුල ඈ ඇඳි සිහින              සිතුවම

තුරුළු කරනා වරම මට පමනිය      උරුම

                                                 ~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

නොනිදන රැය

සුලං රැල් සිසිල ගෙන ඇදී එයි මා වෙතට

මගේ වත ඔබේ වත සොයයි රෑ උනුසුමට

නෙතු පියන් අද්දරින් ඔබේ රුව මැවේ මට

නොනිදාම නිදමි මම පහන් වන තුරාවට

එදා සිට තනිකමට හුරුවෙලා හිටිය මට

දැනෙයි අද තනිකම නුහුරක් ලෙසටම

මතක පොත දිගහැර සිත ගැහෙන සීතලට

එකින් එක දවන්නෙමි උනුසුමක් ලබන්නට

තව තවත් හද මත රැඳෙන්නේ කුමටද

අමතකද නුඹ හට මගෙන් වෙන්වුනු බව

දමා මා තනිකර නුබ ගියදා සිටම

හිමි නැහැ මගේ සිත නවතින්න ඔබ හට

                               ~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

අපගේ රාත්‍රිය

ඇගෙ මුහුනට මුහුන බලා ආල කතා අහන් ඉන්න

දිලිසෙන ඇගෙ තරු නෙත් දෙස නෙත නොපියා බලා ඉන්න

ඇයට ලංවෙලා හිඳගෙන මලේ සුවඳ මට                විඳින්න

සඳ කුමරුනි ඇය සමගින් සිහිනයෙ තනිවෙන්න     දෙන්න

පිනි බිඳු එක දෙක වැටිලා ඇගෙ කොපුලට සිහිල දෙන්න

ඇගෙ කම්මුල් මත තිබෙනා පිනි බිඳු වල රස      බලන්න

මල නොතලා රොන් උරනා බබරෙකු සේ රොන් උරන්න

සඳ කුමරුනි මගෙ සිහිනය මට විඳින්න ඉඩ         හරින්න

සිහිල් සුලං දැවටෙන විට ලැමට තුරුලු වී     හිඳින්න

ඇගේ අකීකරු කෙහෙරැලි මගෙ මුහුනත දඟ කරන්න

කළුවර රෑ සිරි යහනේ පෙම් සිහිනයේ සුව     විඳින්න

සඳ කුමරුනි මට ඉඩදී ඔබ ඔබේ නෙතු     පියාගන්න

                                                  ~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

අනෝරා වැසි වැටෙයි

අනෝරා වැසි වැටෙයි 

කැකුලු මල් තුරු අගින් ගිලිහෙයි

කඳුලු මහ වරුසා වැටෙයි

මිහිරි මතකය තවම සිත අසලයි

නෙතු අඟ කඳුලින් පිරී සැලෙන විට

කඳුළු පිසලා මා සැනසූ ඔබ

කඳුලු මහ වරුසා වැටෙන කල

දරාගන්නට මා පමනි අද

පෙම් කතාවක මිහිරි බව රැඳි

සොඳුරු තැන් පිරි නුඹේ මතකය 

කඳුලු වරුසා සිතට කැන්දන

දරාගන්නට මා පමනි අද

~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

අඳුර එන්න

සඳ නොමැති මේ රැය පුරා

හිඳිමි තනිකමේ වෙලිලා

අඳුර ඇවිත් මගෙ තනියට 

හිඳිනු මැන මුලු රැය පුරා

නෙතඟින් කඳුළැලි ගලා හැලෙන විට

අඳුර ඇවිත් ඉකිලනු මැන      තනියට

බිමට වැටෙනා කඳුළු බිඳු             මට

මගේ නොවනා බව          දැනෙන්නට

අහිමි ඇය හා සිහින        ලොව තුල

සැරිසරමි මුළු රැය                 පුරාවට 

ඇය නොමැති බව නොම දැනෙන්නට

එපා යලි අරුණළු        නැගෙන්නට

                                    ~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

යුද්ධය

මරනය ඉල්ලා

යෝධ සෙබල පෙල

කෙත් යායවල්

සුනු විසුනු කරමින්

ඇදුනි

ලේ පිපාසිතව 

ගොදුරකට අර අදින

යුද ටැංකි වන සතුන්

කුරුමානම් අල්ලමින්

ඉදිරියටම

අවසන් සුසුම් 

පොදි බැඳගෙන

උනුසුම් සුලං ධාරාව

දසතින් හමද්දී

ගස් කොලන්

මහ පොලව 

සිපගෙනම 

අවසන් ගමනේ

වෛරයේ ලැව් ගින්න 

ඇවිලී තැනින් තැන

තන නිල්ල කලු ගැහී

මහ පොලොව ඉරි තැලින

සාමයේ සඳ කිරන

ලැව් ගිනි දුමින් වැසී

මුළු ලොවම ඝනදුරෙහි 

සැඟවිනි

සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ