සුලං රැල් සිසිල ගෙන ඇදී එයි මා වෙතට
මගේ වත ඔබේ වත සොයයි රෑ උනුසුමට
නෙතු පියන් අද්දරින් ඔබේ රුව මැවේ මට
නොනිදාම නිදමි මම පහන් වන තුරාවට
එදා සිට තනිකමට හුරුවෙලා හිටිය මට
දැනෙයි අද තනිකම නුහුරක් ලෙසටම
මතක පොත දිගහැර සිත ගැහෙන සීතලට
එකින් එක දවන්නෙමි උනුසුමක් ලබන්නට
තව තවත් හද මත රැඳෙන්නේ කුමටද
අමතකද නුඹ හට මගෙන් වෙන්වුනු බව
දමා මා තනිකර නුබ ගියදා සිටම
හිමි නැහැ මගේ සිත නවතින්න ඔබ හට
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~