මුල්වරට
නුඹ මුන ගැසුනු දා
කොවුල් සර අවදි වී
මා හදේ වසන්තය අවදි විය.
මා ඔබේ ලොව තුල නැති බව
පැවසූ පසු
වසන්තය නිමවී
කොවුල් සර ගොලුවී
රුදුරු කටුක
ගිම්හානය ඇරඹිණ.
ගිම්හානයේ අග
නොසිතූ මොහොතක
ඔබ පැමිණ කීවද
මට ඇළුම් කල බව
එහෙත් කුමරිය
වසන්තය නිමාවූ පසු
ඔබ පැමිණ කීවද
මා ඔබේ කියා සොදුරිය
නිමාවූ වසන්තය යළිත් පිබිදේවිද
වසන්තයේදී ඔබේ පෙම පතාගෙන
තුරු අතරට වී ගී ගයමින් සිට
සැතපෙන කොවුලා යලි පිබිදේවිද
සිත් අරණ තුල පිපුනු පෙම් මල්
වසන්තයට පසු පරව ගොස් අද
කටු පදුර පමනක් ඉතිරි වී ඇත
දිය පහස පතා සිට වසන්තයේ අග
පවස දරාගෙන මියැදුනු ඒ පෙම
ඔබේ වදන් පොද වැස්සෙන් යලි පිබිදේවිද??
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~