පැමිනි දුක් පැනි රසද

ගිමන් කල කුරිරුකම් දරාගන්නා තරමටම

ලඟ එන වසන්තය කෙතරම් මිහිරි වූවද

අදටත් වඩා හෙට තවත් නරක බව දැන දැනම

පැමිනි දුක් පැනි රසයි සිතා කෙලෙසින්ද

සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ

මා ලියන කවි අතර

මා ලියන කවි අතර - නුඹ හිඳී සැඟව

කවි ලියන හැම විට - නුඹ නැගේ සිහියට

නුඹ මතක් වෙනකොට - හිත දුවයි ඉවතට

සිත රැඳුනු විට ඔබ ලඟ - කඳුලු එයි නෙතගට

කවියෙන් අඩක් ලියූ තැන - මතක පොත ඇරේ හෙමිහිට

වසා දමා කවි පොත - දුවන්නෙමි ඉවතට

කවියෙන් දුරස් වූ විට - සිත කියයි මෙලෙසට

කිසිදාක හිමි නොවන - සුන්දරම කවිය ඇය

කවි ලීම මෙතරම් - දුකක් යැයි සිතුනද

ලියන්නේ නොවෙද මා - හෙටත් මේ කවියම

කවි කෙතෙක් ලීවත් - කිසිදාක අත් නොහැරෙන

නුඹයි ලා හිරු කිරන - කවි සිත ඇහැරවන

              ~ සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~

සඳවත

වලාකුලට මුවා වෙලා

ගිලන් ව 

වැහැරී ගිය සඳවත

රහසේම හඬා වැටෙයි

ලප කැලලින් පිරුනු

ඒ මුහුන කියන්නේ

තුන් යම නිදි නොලැබ

විඳි දුක් ගැහැට නොවෙද

අම්මේ නුඹෙ මුහුන

වාගේය සඳවත 

හොර රහසේම හඬන

සඳ වටා ගැවසුනු තරු කොහිද

හැංගීද

අපි වගෙම දුප්පත්කමට

උකස්කොට

අඳුරටම සින්න වීද

එබී බලනා විට

කකුලෙන් ඇදුමටම පොරකන

කලු වලා මැඩගෙන

එලිය කරනා සඳවත

නිහඬවම සිටින්නේ මන්ද

නොකියාම නූඹ විඳි දුක් කන්ද

අම්මේ නුඹ වාගේය සඳවත

හිරු නැති රෑ අහසෙ

එලිය බෙදනා ලොවට

දුක් කඳුලු මැඩගෙන

හෙටත් පායන්නේ නොවෙද

ගිලන් වූ සඳවත

~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~