එදායින් පසුව
කිසිම දවසක හමු නොවූ
කනින් කොනින් වැකුනු
වග තුගින් පමනක්
තතු දත්
ඇයව දුටුවෙමි
කුමක් විනි දැයි ඈ හට
බෝ කලක් සිතෙහි
හොල්මන් කල
කුහුල
එකෙනෙහිම අවදි විය
ඈ ගත පුසුඹ
අවදි කරවයි මතක
ඔසවා අතීතයේ වේල් පට
“තවමත් ඒ පර්ෆියුම්
බ්‍රෑන්ඩ් එකමද?”
හුරු පුරුදු
ලපටි කෙල්ලගේ
ලකුනු
කෙමෙන් මැකී ගොස්
මුහුකුරා ගිය මුහුනකින්
යුතුය ඈ දැන්
අවසාන හමුවේදි
ඉවසා බැරිම තැන
ගසා දමා මා සුරත
යන බව ඉලක්කය වෙත
කී වදන් නැගෙයි සවනට
වෛවර්න සාරිය
බදා
ඈ කරෙහි එල්ලෙන
කලු පාට බෑගයෙහි
පොත් මල්ල
තතු කියයි ඒ ගැන
දෙමගකට ගිය මා ඔබ
එක අතට යනු පෙනේ
ජීවිතය සොයාගෙන
මදක් ඉස්සී එබී බලා
වම් අතේ වෙදැඟිල්ල
නෙතු අගින් පිරික්සන විට
යාබද අසුනෙහි යුවතිය
කොනිත්තයි මගෙ අත
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~