අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයක වේදනාව
ගැබ්බරයි සිත
නව මසක් නොව
සොලොස් මසකුත්
දරා සිට
මෝරා වැඩෙන පෙම් ගැබ
ඔබ කෙරෙහි උපන් හැඟුමෙන්
ඉක්මන් ප්‍රසූතිය අහිතකරයි
බොහෝ කල් දරා සිට
දැන් සිතට වෙහෙසයි
ඔබේ දොඩමළුව හමුවේ
අකීකරුයි දඟ කරයි
ගැබේ පා පහරවල් වැද
හදවතේ ස්පන්දනය ඉහලයි
දෙතොල් කිති කවයි පවසන්න බල කරයි
ලංවෙත්ම ඔබෙ සුසුම්
සැලෙන සිතුවිලි නැගී දළුලයි
මලක් සේ ඇය පිපී හිනැහෙයි
මගේ සිතුවිලි පෙමින් ගොළුවෙයි
එවිටයි දැනෙන්නේ වැඩියෙන්ම
අප්‍රකාශිත ප්‍රේමයක විලිරුදාව
තිතක් සේ ඈ ඈතටම නොපෙනී යනකොට
සියුම් සැත් තුඩකින් හදවතම පාරයි
ක්ලිනික් ගොස් උගත් පෙම් ශිල්ප
ඉඟියෙන්, බසින්, කවියෙන්
පෙන්වන සැටි ආලය
කිසිවකින් ඵල නැත
ඔබ අබියස
ලඳරුවෙක් මෙන් ඔබ හිනාවෙයි
ශිල්ප පැරදෙයි
රිදුම් දෙන ඒ නොකී ආලය
තවම හිත තුල සෙමෙන් දළුලයි
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
No comments:
Post a Comment