වලාකුලට මුවා වෙලා
ගිලන් ව
වැහැරී ගිය සඳවත
රහසේම හඬා වැටෙයි
ලප කැලලින් පිරුනු
ඒ මුහුන කියන්නේ
තුන් යම නිදි නොලැබ
විඳි දුක් ගැහැට නොවෙද
අම්මේ නුඹෙ මුහුන
වාගේය සඳවත
හොර රහසේම හඬන
සඳ වටා ගැවසුනු තරු කොහිද
හැංගීද
අපි වගෙම දුප්පත්කමට
උකස්කොට
අඳුරටම සින්න වීද
එබී බලනා විට
කකුලෙන් ඇදුමටම පොරකන
කලු වලා මැඩගෙන
එලිය කරනා සඳවත
නිහඬවම සිටින්නේ මන්ද
නොකියාම නූඹ විඳි දුක් කන්ද
අම්මේ නුඹ වාගේය සඳවත
හිරු නැති රෑ අහසෙ
එලිය බෙදනා ලොවට
දුක් කඳුලු මැඩගෙන
හෙටත් පායන්නේ නොවෙද
ගිලන් වූ සඳවත
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
No comments:
Post a Comment