නපුරුම සඳවතිය
සඳ කුමරී නිසංසලේ ගගනේ සැරි සරන්නී
දුහුල් වලා සළු පොරවා එබී බලන්නී
සිනා කැළුම් සිත රඳවා නෙත රවටන්නී
අළුයම කඳුලක් දල්වා සැඟවී යන්නී
නින්ද නෙතු අගට පියඹා නොඑන
දිනෙක ඇවිත් හදවත රහසේ සිඹින
දෙනෙත් පෙලා රෑ තුන්‍ යම හිත දවන
නපුරුම සඳවතිය කිසිදා හිමි නොවන
ගව් ගනන් දුරින් ඈතට වී සිටින
මිරිඟුවක් ලෙසින් මා හද ලඟ ලගින
මගෙ හද විමානෙ කඳුලින් මල් පිපෙන
පිපෙන්න සඳවත මල් පොකුරක් ලෙසින
~ සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
No comments:
Post a Comment