යොමා නෙතු සර
දමා මල් හී
නගා දුනු දිය
විද්දේය මනු ලොවට
අහෝ! වැද හී සර
දැදුරු වී හදවත
අයෙක් වලප්නා හඬ
ඇසුනි දෙව් ලොව වෙත
පෙර නොවූ අරුමයකි
මලින් සැදි ඊ හිස වැද
ප්‍රීති ඝෝෂා වෙනුවට
ඇසේ දුක් රාවය
ගෙන උක් දඬු දුන්න
නැගී සිය රිය මත
ආවේය මිහි මතට
ඇසිල්ලෙන්
වැදී මල් සර
නැගෙනා ආදරය
පටු පවුරු අතරෙහි සිරවී
විඳී නෙක දුක් ගැහැට
සීරී ඒ කටු කම්බි
මායිම් වලට
ආලයෙන් පිබිදෙනා හදවත
වැලපෙයි මහ හඬින්
ප්‍රේමයට ඉඩ නැති කල
කුමන ඵලද
දුන්නක් සමග
මල් හී අතැතිව හිඳ
කඩා උක් දඬු දුනු
පතොරමක් දමා ඔහු
තුවක්කුවකට
මෑනුවේය ඒ දෙසට
~සකුන්ත හිරිමුතුගොඩ~
No comments:
Post a Comment